آقای اِلیو

دیشب خیلی خسته شده بودم، تصمیم گرفتم چند صفحه از کتاب مورد علاقمو بخونم...

کتاب زیاد فکر نکنیم از خانم آن بوگل...

توی پیچ و تاپ متن چشمم به یه جمله‌ی عجیب خورد،

جمله ای که نه غریب بود نه خیلی دور از باور...

انگار که  توی یه گوشه‌ی تاریک از ناخودآگاهم خاک میخورد...

خانم آن بوگل راجب رانندگی توی یه طوفان صحبت میکرد و اینکه توی اون لحظات حتی شوهرش هم ترسیده بود... شوهرش که اسطوره ای از مقاومت توی مخیلش بود...

شخصیت محکم برای یه مرد...

چیزی که وقتی کم میارم فراموشش میکنم...

غر میزنم و دک مستحکم خودمو پایین میارم...

از اون وقت تا الان دارم به این فکر میکنم،

یه کارکتر محکم چه ویژگی هایی داره؟

قبلن ها خوره‌ی زیاد نوشتن بودم، هم متن طولانی مینوشتم و  هم میخواندم...

اما الان وضعیت فرق کرده است، خسته میشوم، بی جان میشوم...

سخت است زیاد نوشتن و زیاد خواندن، گاهی وقت ها کم میاورم...

جدیدا تصمیم گرفته ام که تغییر کنم... کمتر و کمتر بنویسم...

نه آن قدر کم که دلنوشته وار شود و  نه آن قدر زیاد که تومارری بلند...

لاقل سعیم را میکنم...

تغییر کردن شاید برای عوض کردن ماشین، خونه و استایل باشه،

شاید واسه یه طرز تفکر جدید یا شایدم واسه یه مدل موی ترند و معروف،

ولی برای من یه مفهوم حیاتی تر پیدا کرده:

تغییر سبک زندگی، سبک نوشتن و سبک گذروندن اوقات فراغت...

همیشه برایم نوشتن اولین نوشته‌ی  دفتر ژورنال جدیدم، نوشتن اولین پست حساب جدیدم در یک سوشال مدیای نو پا یا حتی یک دفترچه یاداشت ساده خیلی سخت بوده،

چون دقیقا آدم نمی داند چه بنویسد تا وقتی بعدا دوباره آن صفحه را باز کرد، از نوشتن آن جملات دل زده نشود...

سعی میکنم به رسم ادب چند جمله‌ی کوتاه بنویسم:

در این وبلاگ قصد دارم تا روزمرگی ها، دل نوشته ها و هر موضوعی که بنظرم جالب و کارآمد است را با شما به اشتراک بگذارم،

و همچنین سعی می کنم کوتاه بنویسم تا از خواندن تاپیک ها خسته نشوید،

ممنون که بدون قضاوت کردن می خوانید...