حوصله، چیزی که معمولا برای انجام کارام بهش نیاز دارم، ولی خب وقتایی که واقعا بهش احتیاج پیدا میکنم آفتابی نمیشه و توی یه گوشه از ذهنم خودش رو قایم میکنه، و وقتی صحبت از تفریح و وقت گذرونی های بی مورد میشه، با علاقه ای مثال نزدنی پیدا میشه، اما جدیدا متوجه شدم که این موجود موزی، وقتی بحثِ کارایی که بهشون چندان علاقه ندارم میشه، بر میداره و میره، طوری که اینگار برای همیشه رفته؛
بسم الله الرحمان الرحیم
تراوشات یک ذهن ADHD
مینویسم تا کبودی...